Waarnemingen en gedachten over Egyptische diergoden cultus en helpende dieren in de Europese sprookjes.

Tekst: Christja  Mees – Henny

De jakhals – de vos/hond als God in het oude Egypte

foto: C.Mees

Anubis- Jakhals -God die de doden en het mummificeren verzorgt en de doden in het dodenrijk begeleid op de weg naar het verkrijgen van een nieuw bewustzijn.    foto: C.Mees

 

 

 

 

 

 

 

 

De vos (jakhals) – in de sprookjes

Jakhalzen komen in Europa niet voor, vossen wel. Toch hebben ze iets van elkaar: De spitse oren en snuit, en ze zijn sluw en gluiperig. Wat beiden gemeen hebben in mythologie en sprookje is dat zij beiden roofdieren zijn. Jakhalzen eten zelfs lijken, en vossen jagen op onschuldige haasjes, maar in hun mythologische rol helpen en begeleiden zij juist de mens, hebben zij hun dierlijke driften overwonnen en brengen zij de in te wijden personage of gestorvene door een metamorfose in een nieuwe bewustzijn van opstanding. Anubis begeleid de gemummificeerde Farao tijdens zijn tocht door de onderwereld naar zijn nieuwe Osiris Zonne bewustzijn.

Grimm nr.191 Het Zeehaasje
In het sprookje van het Zeehaasje speelt de vos een essentiële rol. De vos in het Europese sprookje “Het Zeehaasje”, brengt de beproefde jongeling die de hand van een trotse koningsdochter wenst, door het water van de bron in een metamorfose en verandert hem in een klein onschuldig zee haasje. De vos verandert zichzelf door de verbinding met de bron, in een marktkoopman. Het haasje verbergt zich nu op raad van de mark koopman (de vos) onder de vlecht van een koningsdochter die hem daar niet kan zien, maar wel voelen. De koningsdochter was trots en wilde de heerschappij voor zich alleen behouden, kon alles waarnemen wat zich, boven, op en onder de aarde bevond en wenste zich alleen te verbinden met degene die zich zó zou kunnen verstoppen dat ze hem door haar 12 vensters in haar slot niet kon zien.

Zodra de koningsdochter echter dat onschuldige zachte maar krachtige wezen van het haasje in zich zelf voelde ( maar niet met aardse zintuigen kon zien): kon zij tenslotte zeggen: Jij bent knapper dan ik! of met andere woorden: ‘Niet ik maar Christus in mij’.
Zij schikte zich in haar lot en besloot zich met Hem in het huwelijk te verbinden.

 

 


Wilt u het hele sprookje lezen? Zoek in de rubriek: sprookjes van de maand naar het Zeehaasje.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *